Wodorki

Do tej pry omawialiśmy głównie zagadnienia chemii ogólnej. Teraz zajmiemy się podstawami chemii nieorganicznej, czyli charakterystyką całej gamy nieorganicznych związków chemicznych. Zaczniemy od wodorków.

Wodorki są to związki, powstałe przez połączenie atomów różnych pierwiastków z atomami wodoru. Niektóre z nich będą kwasami, inne zasadami. Przyjrzyjmy się im bliżej.

Wodorki metali

Budowa wodorków metali jest raczej prosta. Są to wykle związki jonowe. W sieci krystalicznej umieszczone są kationy metalu oraz aniony wodorkowe - H⁻.

Przykładami mogą być wodorki litowców, takie jak LiH, czy berylowców CaH₂. Znane są też mieszane wodorki jak kompleksowy Li[AlH₄], który jest bardzo silnym reduktorem. Używając tej substancji można dla przykładu otrzymać silan:

LiAlH₄ + SiCl₄ → LiCl + AlCl₃ + SiH₄

Wodorki metali alkalicznych są również świetnym (choć drogim) źródłem gazowego wodoru:

CaH₂ + 2 H₂O → Ca(OH)₂ + 2 H₂ ↑

LiAlH₄ + 4 H₂O → LiOH + Al(OH)₃ + 4 H₂ ↑

Wodorki niemetali

W przypadku wodorków niemetali sprawa wygląda nieco bardziej skomplikowanie. Większość niemetali to pierwiastki o elektroujemności χ powyżej 2,1, czyli to one powinny stanowić rdzeń danego związku. Stąd połączenia siarki i wodoru nie nazwiemy wodorkiem siarki, a prędzej siarczkiem wodoru, choć przyjęła się nazwa siarkowodór*.

Kontrowersyjnym wodorkiem może być też wodorek tlenu, a raczej tlenek wodoru, czyli woda**.

Wodorki niemetali są często kwasami. Za przykłady mogą posłużyć związki takie jak: H₂S, HCl, HI, BH₃, itd...

*) Według najnowszej nomenklatury IUPAC zalecana jest nazwa sulfan.
**) IUPAC zaleca nazywać wodę oksydan - nazewnictwo prostych wodorków.